تزلزلی که در بین کاخ نشینها هست در بین کوخ نشینها نیست، آرامشی که این طبقه محروم دارند، آن طبقه ای که به خیال خودشان در آن بالاها هستند ندارند.
( امام خمینی . ره .)
جریان شناسی فساد اداری سیاسی در دوران حکومت اصلاح طلبان بسیار مفصل و عمیق است. فسادهایی که نه تنها ساختار جامعه اسلامی ، بلکه محتوای انقلاب اسلامی را هدف گرفته بود.
یکی از مصادیق این مفاسد تشکیل طبقه ای جدید در جامعه به نام طبقه " مدیران" بود. این طبقه طبق تعاریف کارگزارانی که اصلاح طلبان وارث خوبی برای آن شدند، گروهی از خواص و مسئولین حکومتی هستند که در نسبت با عوام، حق زندگی بسیار مرفه و آنچنانی را دارند. تئوری پردازی این خط فکر انحرافی در زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی کلید خورد:
«…اظهار فقر و بیچارگی کافی است. این رفتارهای درویش‌مسلکانه، وجه? جمهوری اسلامی را نزد جهانیان تخریب کرده است.
زمان آن رسیده که مسؤولین به مانور تجمل روی آورند. از امروز به خاطر اسلام و انقلاب، مسئولین وظیفه دارند مرتب و باوقار باشند… هرچند ما فقیر باشیم و اقتصادمان به سامان نباشد، اما برای آنکه در دیدگان سایر ملل مسلمان و غیرمسلمان، ملتی مفلوک جلوه ننماییم، لازم است تا جلوه‌هایی از تجمل در چهر? کشور و مسؤولین حاکمیتی رویت شود… »
(خطبه‌های نماز جمع? تهران، 18 آبان 1369)
در شیراز این طرح با پروژه های اختصاصی رفاهی برای این طبقه کلید خورده است. مجتمع مدیران خیابان قم آباد قصرالدشت نمونه بارز این تفکر است. مجتمعی که در زمان اصلاح طلبان تصویب و در زمان اصولگرایان اجرایی شد.
یکی دیگر از این پرژه ها پرژه ها مجتمع مسکونی میلاد است که در زمان حیات اصلاح طلبان کلید خورد. این پرژه 14 و 8 طبقه علی رغم اینکه در ارتباطات رادیویی جنوب و تبع آن در امنیت ملی کشور به علت ارتفاع غیر مجاز، به صورت جدی اخلال وارد میکرد و مسئولین وقت مخابرات بر ان تاکید جدی داشتند، ساخت و تکمیل شد.
از اول ساخت این پروه تا تکمیل آن شاید حدود 50 نامه از مخابرات استان به استانداری، پیرامون این مشکلات نگاشته می شود امّا انگار مقوله ای به اسم امنیت ملّی برای باند انصاری لاری و صمد رجا محلی از اعراب نداشته است.
نکته ای که در پرونده این پروژه ادم را به شک وامیدارد این است که اگر این مجتمع برای مدیران فارس است، پس چرا اسامی برخی مدیران ارشد مازندران ،تهران، اصفهان، بوشهر و ... در این لیست دیده می شود؟. انگار شعر " خوشا شیراز و وصف بی مثالش " موثر واقع و باعث شده برخی بزرگان اینجا را به عنوان تفرج گاه تابستانی یا زمستانی خود برگزینند که خود جای بسی افتخار است!
و باز جای بسی تامل است که نام برخی اشخاصی که در این پروژه صاحب مسکن آنچنانی در بهترین نقطه شهر شدند بعدا در لیست پرژه مدیران قم اباد هم دیده شدند!
خداوند متعال نازپروردگی و رفاه زدگی را یکی از عوامل انحطاط جوامع بشری معرفی می کند که هلاکت و نابودی سرزمین و اهل آن را به دنبال خواهد داشت:
وَ إِذَآ أَرَدْنَآ أَن نُّهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِیهَا فَفَسَقُوا فِیهَا فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَـهَا تَدْمِیرا؛ و هرگاه بخواهیم مردم سرزمینی را هلاک کنیم، رفاه طلبان و خوش گذرانانشان را وادار به فساد می کنیم و وقتی در آن به فسق و انحراف پرداختند و سزاوار عذاب گردیدند، آن گاه آنجا را زیر و زبر می کنیم و به شدت نابودشان می سازیم.
با مروری اجمالی به تاریخ گذشتگان و بررسی عوامل انحطاط آنان این حقیقت قرآنی به خوبی آشکار می گردد که چه بسیار تمدن ها و جوامعی که بر اثر رفاه زدگی و نازپروردگی به گناه و معصیت گرفتار آمدند و بنیاد بقایشان زایل گشت.
انقلاب ما آمد تا بگوید مسئولین حکومتی و خواص در شأن اجتماعی,فقط خادمن مردمند و نه بیشتر. مسئولین حکومت باید در میان مردم و با مردم زندگی کنندنه اینکه نقاط خاصی را برای آنها اختصاصی سازی کرده و دسترسی آنها به مردم و جامعه دسترسی مردم را به آنها را معدوم نمود. شاید علت اصلی این امر که بسیاری از مدیران ارشد استان و کشور از اعلام لیست اموال خود امتناع می ورزند برخورداری انها از این رانت های ناعادلانه باشد.
به راستی چرا بهترین نقاط شهر و بهترین امکانات رفاهی باید برای قشر خاصی از جامعه تخصیص داده شود و سهم مردم عادی گود نشینی و استضعاف!
مقام معظم رهبری، امام خامنه ای(روحی له الفدا) در این خصوص می فزمایند:
«…آفت بزرگ ما اشرافیگری و تجملپرستی است؛ فلان مسئول اگر اهل تجمل و اشرافیگری باشد، مردم را به سمت اشرافیگری و به سمت اسراف سوق خواهد داد.» (88/5/22)
